ΔΥΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ( ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ) ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΛΛΙΩΣ..
Στὸν δρόμο περπατοῦσε πλῆθος ἀνθρώπων, ὅπου ὁ καθένας κουβαλοῦσε τὸν Σταυρό του.
Ἕνας ἄνθρωπος πιστεύοντας ὅτι ὁ δικός του Σταυρὸς εἶναι μεγάλος καὶ βαρύς, ἀπευθύνθηκε στὸν Κύριο, λέγοντάς Του ὅτι θὰ κόψη ἕνα μικρὸ κομμάτι!
Συνέχισε τὴν πορεία του, ἀλλὰ ὁ Σταυρὸς του ἀκόμα τοῦ φαινόταν μεγάλος καὶ βαρύς! Γι' ἄλλη μίαν φορὰ ἀπευθύνθηκε στὸν Κύριο λέγοντάς Του ὅτι θὰ κόψη ἄλλο ἕνα μικρὸ κομμάτι!
Αὐτὸ συνεχίστηκε μερικὲς φορὲς ἀκόμα, μέχρι ποὺ ὁ Σταυρός, ἔγινε μικρὸς καὶ ἐλαφρύς. Εὐχαρίστησε τὸν Κύριο καὶ συνέχισε τὴν πορεία του.
Ξαφνικὰ μπροστά του ἐμφανίστηκε ἕνα χάσμα! Ὅλοι χρησιμοποίησαν τὸν Σταυρό τους γιὰ νὰ περάσουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο αὐτόν, ποὺ δὲν μπόρεσε γιατί ὁ Σταυρὸς του ἦταν κοντός! Τότε κατάλαβε τὸ λάθος ποὺ εἶχε κάνει....".
Ὁ Κύριος πάντοτε μᾶς βοηθᾶ στὸν δύσκολο ἀγώνα τῆς ζωῆς μας. Μὴν τοῦ ζητᾶμε συνέχεια νὰ κουτσουρεύη τὸν "Σταυρό" μας, γιατί ὅταν θὰ ἔρθη ἡ ὥρα αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ γέφυρα γιὰ νὰ περάσουμε ἀπέναντι....
*** * ***
Πρίν σου στείλει ὁ Θεὸς τὸν Σταυρὸ ποὺ σηκώνεις, τὸν κοίταξε μὲ τὰ πάνσοφα μάτια Του, τὸν ἐξέτασε μὲ τὴ Θεία λογική Του, τὸν ἤλεγξε μὲ τὴν ἀτελείωτη δικαιοσύνη Του, τὸν θέρμανε στὴν γεμάτη ἀγάπη καρδιά Του, τὸν ζύγισε καλὰ μὲ τὰ στοργικά Του χέρια μὴν τυχὸν καὶ πέσει βαρύτερος ἀπ' ὅσο μπορεῖς νὰ σηκώσης.
Κι ἀφοῦ ὑπελόγισε τὸ θάρρος σου, τὸν εὐλόγησε καὶ τὸν ἀπίθωσε στοὺς ὤμους σου. Μπορεῖς νὰ τὸν σηκώσης! Κράτησε τον κι ἀνέβαινε ἀπὸ τὸν Γολγοθὰ πρὸς τὴν Ἀνάσταση !
Καὶ μιὰ ἱστορία..
Ἕνας πιστὸς καὶ εὐσεβὴς Χριστιανός, ἦταν ἄρρωστος γιὰ ἀρκετὸ καιρό, περνώντας συχνὰ ἀτέλειωτες ὧρες μόνος.
Κοίταζε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ προσευχόταν. Σὲ μιὰ στιγμὴ λέγει,"Χριστέ μου,ἐντάξει νὰ μοῦ δώσης Σταυρό, ἀλλὰ ὄχι τόσο βαρὺ, ἕναν Σταυρὸ ποὺ νὰ μπορῶ νὰ τὸν σηκώσω".
Τοῦ ἀπαντα ὁ Χριστός, "ἔλα νὰ διαλέξης ἐσὺ τὸν Σταυρό σου" καὶ τὸν παίρνει καὶ τὸν πηγαίνει σὲ μιὰ κοιλάδα, ὁπού ἦταν ἕνα μεγάλο πλῆθος Σταυρῶν. Ἄλλοι μεγάλοι, ἄλλοι μικροί, ἄλλοι σιδερένιοι, ἄλλοι πέτρινοι, ἄλλοι ξύλινοι, ἄλλοι ἀγκαθωτοί. Πλῆθος ἀνθρώπων τοὺς κρατοῦσαν, ἄλλος στὸν ὠμό, ἄλλος στὴν πλάτη, ἄλλος σερνόμενος .
Μερικοὶ ἄνθρωποι ἦταν γέροι, ἄλλοι ἦταν νέοι , ἄλλοι παιδάκια.
Τοῦ λέει λοιπὸν ὁ Χριστός,"διάλεξε τὸν Σταυρό σου". Ψάχνει λοιπὸν μὲ τὸ βλέμμα του ὁ φίλος μας, ἀγγίζει μερικοὺς Σταυρούς, δοκιμάζει νὰ τοὺς σηκωση, τίποτα, ὁ ἕνας πιὸ βαρὺς ἀπὸ τὸν ἄλλον.
Ξαφνικὰ πέφτει τὸ βλέμμα του σὲ ἕνα μικρὸ Σταυρουλάκι ἀπὸ φελό, ποὺ ἦταν μισοσκεπασμένο ἀπὸ ἕνα θάμνο.
"Νάτος !" λέει ὁλόχαρος, "τὸν βρῆκα ! Αὐτὸν τὸ Σταυρὸ θέλω ! "
"Μὰ παιδί μου", λέγει ὁ Κύριος, "αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ Σταυρό σου ἔχω δώσει, αὐτὸς εἶναι ὁ δικός σου Σταυρός ! "
*** * ***
Καί κάτι ἀκόμη :
Στὶς καθημερινὲς δυσκολίες, αὐτὸ ποὺ δίνει κουράγιο, δύναμη καὶ θάρρος εἶναι ἡ σκέψη ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι πάντα κοντά μας.
Μιὰ νύχτα, κάποιος ἄνθρωπος εἶδε ἕνα ὄνειρο. Ὀνειρεύτηκε ὅτι περπατοῦσε στὴν ἀκρογιαλιὰ μὲ Τὸν Θεό. Στὸν οὐρανὸ ἄστραψαν σκηνὲς ἀπὸ τὴν ζωή του. Σὲ κάθε σκηνὴ ἔβλεπε δύο ζευγάρια πατημασιὲς πάνω στὴν ἄμμο. Τὸ ἕνα ἄνηκε σ' αὐτὸν καὶ τὸ ἄλλο στὸν Θεό.
Ὅταν καὶ ἡ τελευταία σκηνὴ τῆς ζωῆς του ἔλαμψε μπροστά του, κοίταξε πίσω στὶς πατημασιὲς στὴν ἄμμο.
Παρατήρησε πὼς πολλὲς φορὲς στὸ δρόμο τῆς ζωῆς του ὑπῆρχε μόνο ἕνα ζευγάρι πατημασιές.
Ἀκόμη πὼς αὐτὸ συνέβαινε στὶς πιὸ δύσκολες καὶ θλιμμένες τοῦ στιγμές.
Αὐτὸ πραγματικὰ τὸν πείραξε καὶ ρώτησε Τὸν Θεό: "Θεέ μου, ὅταν ἀποφάσισα νὰ σὲ ἀκολουθήσω, εἶπες πὼς θὰ βαδίζουμε μαζὶ αὐτὸν τὸν δρόμο, ἀλλὰ παρατήρησα πὼς στὶς πιὸ δύσκολες στιγμὲς τῆς ζωῆς μου, ὑπάρχει μόνο ἕνα ζευγάρι πατημασιές. Δὲν καταλαβαίνω! Γιατί ὅταν σὲ χρειαζόμουν πολύ, ἐσὺ μὲ ἄφηνες;"
Καὶ ὁ Θεὸς ἀπάντησε: " Ἀγαπημένο μου παιδί, σὲ ἀγαπῶ καὶ δὲν σὲ ἄφησα ποτέ! Στὶς στιγμὲς τῆς δοκιμασίας καὶ τοῦ πόνου ποὺ βλέπεις ἕνα μόνο ζευγάρι πατημασιὲς σὲ κρατοῦσα στὴν ἀγκαλιά μου ".