Ο μεγάλος επαναστάτης, ο αντιπρόεδρος της Επαναστατικής Εθνικής Κυβερνήσεως της 21ης Απριλίου, ο Στρατηγός Στυλιανός Παττακός πέρασε στην αιωνιότητα. Πλήρης ημερών σε ηλικία 104 ετών, «έφυγε» στις 08 Οκτωβρίου το απόγευμα στην ταπεινή του οικεία στα Πατήσια. Λίγες ημέρες πρίν κάποιο αδίστακτοι είχαν διαρρήξει την οικεία του. Ο μεγάλος Έλληνας γεννήθηκε στις
8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή Αμαρίου στο Ρέθυμνο. Η απώτερη καταγωγή του ήταν από την παλία βυζαντινή οικογένεια των Σκορδίλιδων. Φοίτησε αρχικά στις Σχολές Υπαξιωματικών και εισήλθε στην Σχολή Ευελπίδων το 1934, απ’ όπου αποφοίτησε το 1937 με το βαθμό του ανθυπιλάρχου Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της εθνικής αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος». Έλαβε μέρος στην καταστολή της κομμουνιστικής θηριωδίας στα Δεκεμβριανά, και πολέμησε στον Συμμοριτοπόλεμο ως διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων. Στη συνέχεια σπούδασε στη Ανωτάτη Σχολή Πολέμου φτάνοντας στον βαθμό του Ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του ΚΕΤΘ. Ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γεωργίου Νικολαΐδη, συμβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου και απέκτησαν δύο κόρες. Συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967 όντας Διοικητής του ΚΕΤΘ στο Γουδί, έχοντας επιτελικό ρόλο στην κατάληψη των σημείων των 
Αναδημοσιεύουμε σήμερα την συγκλονιστική συνέντευξη του αείμνηστου Στρατηγού Στυλιανού Παττακού στον “Ελεύθερο Κόσμο” στις 22 Απριλίου 2007. Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις του Επαναστάτη Στρατηγού καθηλώνουν τους αναγνώστες και ρίχνουν φως στα μεγάλα παρασκήνια της 21ης Απριλίου και της φαύλου Μεταπολιτεύσεως.
Ο «Ελεύθερος Κόσμος» συνάντησε τον 95χρονο Στρατηγό Στυλιανό Παττακό το βράδυ της περασμένη Δευτέρας στο σπίτι του στα Άνω Πατήσια. Αποφύγαμε να ρωτήσουμε τον κορυφαίο ζώντα Πρωτεργάτη της 21ης Απριλίου για τα γνωστά γεγονότα της Επταετίας 1967-73, τα οποία άλλωστε εξιστορεί ο ίδιος με εξαιρετικό τρόπο στα οκτώ αυτοβιογραφικά βιλία που έχει εκδόσεις μέχρι τώρα. Η συζήτησή μας περιστράφηκε γύρω από κάποια περιστατικά και φήμες που δεν έχουν επαρκώς φωτισθεί. Ο ανεπανάληπτος Στρατηγός Παττακός μας απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μας με ετοιμολογία και ακρίβεια μνήμης που θα ζήλευε ο οποιοσδήποτε τριαντάχρονος. Μάλιστα, μας είπε και πράγματα που πρώτη φορά βγαίνουν στην δημοσιότητα και ίσως σοκάρουν κάποιους. Καλή ανάγνωση…
Φταίει ο βασιλεύς για ό,τι έπαθε…
Στρατηγέ, το Σάββατο συμπληρώνονται 40 ακριβώς χρόνια από την Επανάσταση της 21ης Απριλίου. Όλο αυτό το διάστημα, υπήρξε κάποια στιγμή που μετανοιώσατε για εκείνη την πράξη σας;
Ο στρατιωτικός που εκτελεί κάποιαν ενέργειαν, προηγουμένως την μελετά πολύ. Όταν την μελετήσει και αποφασίσει να την εκτελέσει, την εκτελεί και δεν μετανοεί. Γιατί να μετανοήσω που έκαναν την 21η Απριλίου; Δεν μετανοώ καθόλου!
Είναι γνωστό ότι ο Παττακός υπήρξε και παραμένει βασιλόφρων, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές της 21ης Απριλίου. Παρ’ όλα αυτά, ο Βασιλεύς έφυγε από την Ελλάδα εξαιτίας των ιδικών σας ενεργειώνξ. Συνέβη, δηλαδή, το εξής παράξενο: Κάποιοι βασιλόφρονες αξιωματικοί έδιωξαν τον βασιλέα από την Ελλάδα… Έχετε κάποιες τύψεις, Στρατηγέ Παττακέ, ότι ο Κωνσταντίνος έφυγε από την Ελλάδα εξαιτίας σας;
Τύψεις δεν έχω. Για ό,τι έγινε φταίει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος. Τύψεις πρέπει να έχει εκείνος που φταίει. Ημείς κάναμε ό,τι ήτο δυνατόν για να κρατήσουμε τον Βασιλέαν εις την εξουσίαν. Και κάναμε και Σύνταγμα, το οποίον εψηφίσθη στις 28 Σεπτεμβρίου 1968. Όπως γνωρίζετε, το Σύνταγμα αυτό προέβλεπε ως Πολίτευμα της Ελλάδος την Βασιλευομένην Δημοκρατίαν. Όμως ο Κωνσταντίνος συνεχώς ηνώχλει. Από την πρώτη ημέρα ηρνήθη να μας βοηθήσει. Μας όρκισε μετά 15 ώρες περίπου και μου κάνει κατάπληξιν και το λέω και το ξαναλέω: Πώς δεν βρέθηκε ένας Αντιστασιακός, κάποιος τέλως πάντων, ένας Δεκανέας και να πει: Δεκαπέντε ώρεςχωρίς Κυβέρνηση; Αναλαμβάνω εγώ! Αντί να μας ορκίσει στις 4-5 το πρωί της 21ης Απριλίου που επιμείναμε εμείς με τον Παπαδόπουλος και τον Μακαρέζο, ή έστω στις 11 το μεσημέρι που ήθελε ο Σπαντιδάκης, μας όρκισε το απόγευμα στις 6-7 μμ. Πού είναι η Αντίστασις; Ο Λαός εβόα: Πού είναι ένας Λοχίας να μας σώσει; Από τι; Από τον Κομμουνιστικόν Κίνδυνον Τετάρτου Γύρου, ο οποίος προετοιμάζετο από τον «Ασπίδα» και τον Ανδρέα Παπανδρέου ως Αρχηγό. Τι τύψεις να έχω εγώ για τον Βασιλέα κύριε Χατζηγώγε;
Το Ουίσκυ, ο Εβραίος Σβάρτς και ο ευγνώμων Ανδρέας…
Πολλές φορές στο παρελθόν έχετε δηλώσει ότι η 21η Απριλίου δεν έκανε βασανιστήρια. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, επιμένετε ότι η 21η Απριλίου δεν έκανε βασανιστήρια;
Βεβαίως επιμένω και έχω τας εξής; Αποδείξεις: Εις υπουργικόν συμβούλιον του 1967, περί τον μήνα Ιούλιο – Αύγουστο, ο Γραμματεύς του υπουργικού Συμβουλίου πήρε τηλεφώνημα το οποίον μας μετέφερε: – Κύριε Πρωθυπουργέ, ξένον πρακτορείον Ειδήσεων αναφέρει ότι αυτή τη στιγμή βασανίζεται ο Ανδρέας Παπανδρέου εις τα Φυλακάς Αβέρωφ, μέχρι θανάτου. Γυρίζω τότε στον Κόλλια και του λέω: – Κύριε Πρωθυπουργέ θα πάω να δω τι συμβαίνει. «Να πας παιδί μου», μου λέει ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Κόλλιας, ο οποίος έγινε Πρωθυπουργός κατ’ επιλογήν του ίδιου του Βασιλέως. Πήγα, λοιπόν, στας Φυλακάς Αβέρωφ και έμεινα μόνος μου στο κελί του Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο παρεκάλεσα να μου πει τίμια, εάν πράγματι του συμπεριφέρονται άσχημα…
Και τι σας είπε ο Ανδρέας Στρατηγέ;
Μου είπε ότι του συμπεριφέρονται άψογα. Δηλαδή «περνάτε καλά;» τον ερωτώ και ο Ανδρέας μου απαντά: «Έ, όχι βέβαια, δεν περνάω καλά, στην φυλακή είμαι. Ελάτε εδώ να σας δείξω». Και με πήγε προς το παράθυρο του κελλιού του που έβλεπε προς την Λεωφόρο Αλεξάνδρας και μου έδειξε μία γυναίκα με παιδιά που καθόταν σε ένα κέντρο, στην απέναντι πλευρά της Αλεξάνδρας, όπως κατεβαίνουμε από τους Αμπελόκηπους. Και μου λέει: «Βλέπετε αυτή τη γυναίκα και αυτά τα παιδιά; Είναι η γυναίκα μου και τα παιδια μου»! Του λέω: Και γιατί κάθονται εκεί; «Διότι περιμένουν την ώρα του επισκεπτηρίου», μου απαντά ο Ανδρέας… Αμέσως, φώναξα τον Διευθυντή των Φυλακών και του είπα: Η γυναίκα, τα παιδά και όσοι φίλοι του κυρίου Παπανδρέου θέλουν να τον βλέπουν, μπορούν να έρχονται οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου θέλουν. Ακόμη και την νύχτα να αφήνετε την γυναίκα του να έρχεται να τον βλέπει, μπορεί να θέλει να κάτσει στο κρεββάτι λιγάκι! «Μα ο Κανονισμός απαγορεύει τις επισκέψεις στην φυλακή την νύχτα», μου είπε ο Διευθυντής κι εγώ του απάντησα: «Για τον Παπανδρέου επιτρέπεται»…
Και τι σας είπε ο Ανδρέας;
Μόλις έφυγε ο Διευθυντής, τον ρώτησα αν θέλει τίποτε άλλο. Και μου λέει ο Ανδρέας: «Όπως ξέρετε, πίνω λιγάκι ουϊσκάκι και το έχω επιθυμήσει». Του απαντώ: Πόσο θέλετε; Θέλετε ένα μπουκαλάκι την ημέρα; «Ναι», μου λέει ο Ανδρέας.. Φωνάζω πάλι τον Διευθυντή και του λέω: – Κύριε Διευθυντά, στον κ. Παπανδρέου να φέρνετε όσα μπουκάλια ουΐσκυ την ημέρα θέλει! Κι έφυγα…
Κατά τα άλλα, ο Ανδρέας βασανιζόταν μέχρι θανάτου στις Φυλακές Αβέρωφ, σύμφωνα με τα Διεθνή Πρακτορεία…
– Περιμένετε να δείτε την συνέχεια, που δεν την έχω πει ποτέ: Το 1982 ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδος και ημείς έγκλειστοι εις τα Φυλακάς Κορυδαλλού. Μου έστειλε λοιπόν, ο Ανδρέας στην φυλακή έναν συμφοιτητή του και συν-καθηγητή του εις την Αμερική ονόματι Τζέημς Σβάρτς, Εβραιοαμερικάνο. Ο Σβάρτς ήλθε στον Κορυδαλλό το μεσημέρι που δεν είχαμε επισκεπτήριο. Με ξεκλείδωσαν να κατέβω στο επισκεπτήριο, διότι με περιμένει κάποιος. Χαιρετηθήκαμε με τον Σβάρτς, τον οποίον βεβαίως δεν εγνώριζα. Μου είπε ότι τον έστειλε ο Ανδρέας Παπανδρέου και μου έδωσε ένα ραδιοφωνάκι SONY Ιαπωνικό κι ένα κουτί γλυκά. Ήταν Δευτέρα και ο Σβάρτς μου είπε: «Προχθές Σάββατο το βράδυ, έφαγα στο Καστρί με την γυναίκα μου και με την Μαργαρίτα και τα παιδιά του Ανδρέα. Επί τρεις ώρες ο Ανδρέας μίλαγε για τον Παττακό: Την τιμιότητά του, την ανθρωπιά του, την λεβεντιά του, την ευγένειά του και την ευγνωμοσύνη που οφείλει στον Πατττακό… Και τότε του λέω: – Πώς ανταποδίδει ο κύριος Πρωθυπουργός την ευγνωμοσύνη του, με το να μας κρατάει στην Φυλακή;
Και τι έγινε τελικά, Στρατηγέ;
-Έφυγε ο Σβάρτς για την Αμερική και το Φθινόπωρο του ίδιου έτους μου έγραψε ότι μετέφερε στον Ανδρέα την συζήτησή μας. Και του απήντησε ο Ανδρέας: «Έστειλα στον κύριο Παττακό μία επιστολή και τον παρακάλεσα να μου ζητήσει να βγει από την φυλακή. Και προς τιμήν του μου απήντησε ο Παττακός ότι θεωρεί τον εαυτόν του ως μόνο υπεύθυνο για την 21η Απριλίου. Και ότι συνεπώς, θα πρέπει να βγουν νωρίτερα από την φυλακή οι μη υπεύθυνοι ως αυτός».
Τελικά, γιατί δεν σας αποφυλάκισε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αφού αισθανόταν ευγνώμων προς τον Παττακό;
– Ακούστε την συνέχεια, γιατί είναι πιο ενδιαφέρουσα: Την Μεγάλη Τετάρτη του 1988, ο Ανδρέας εκάλεσε την γυναίκα μου την κυρία Παττακού στο Καστρί. Επήγε η κυρία Παττακού με δωράκι, όχι 500 εκατομμύρια που έλεγε στους δικούς του ο Ανδρέας, αλλά με ένα κουτάκι γλυκά. Και της είπε ο Ανδρέας ότι θα μας βγάλει δύο μήνες προ των εκλογών που επρόκειτο να γίνουν το 1989. «Μα δεν αντέχουν οι άνθρωποι, πέρυσι ηυτοκτόνησε ο Αγγελής. Να περιμένουν έναν χρόνο ακόμα;» του απάντησε η γυναίκα μου και ο Ανδρέας την καθησύχασε ότι οι Εκλογές θα γίνουν στο τέλος του 1988. Τελικώς όμως αρρώστησε, πήγε στο Χέρφιλντ, ξέσπασε το Σκάνδαλο Κοσκωτά κι εμείς παραμείναμε στην φυλακή.
Ο «Εθνάρχης» και τα … ισόβια
Λέγεται ότι ο «Εθνάρχης» Καραμανλής έβαζε βέτο για να μην αποφυλακιστείτε. Σήμερα 40 χρόνια μετά την 21η Απριλίου και 9 χρόνια μετά τον θάνατο του, τι αισθάνεστε για τον «Εθνάρχη» Καραμανλή;
Αυτοί που θέλουν να μην αποφυλακιστούμε, στηρίζονται στην υποτιθέμενη φράση του Καραμανλή «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια». Αυτοί οι κύριοι λένε ψέμματα. Ακόμη κι αν την είπε αυτή τη φράση ο Καραμανλής, την ανήρεσε ευθύς αμέσως με το Σύνταγμα που έφτιαξε και εψήφισε. Στο άρθρο 111, παράγραφος 2 αναφέρεται ότι: Όλαι αι διαδικασίαι εις τας οποίας εβασίσθη η καταδίκη μας είναι αντισυνταγματικαί και επομένως θα πρέπει αν ακυρωθούν διά Νόμου ή τουλάχιστον να τροποποιηθούν. Επί 30 χρόνια υπάρχει αυτό το άρθρο του Συντάγματος και ίσχύει. Κι έρχονται μετά αυτοί οι κύριοι και λένε «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια». Να τους πείτε ότι είναι ισόβιοι απατεώνες!
Αποφεύγετε όμως να μου πείτε τι αισθάνεστε σήμερα για τον ίδιο τον «Εθνάρχη Καραμανλή»…
Ο Καραμανλής μου έστειλε εδώ στο σπίτι μου, εδώ που κάθστε εσείς τώρα κύριε Χατζηγώγε, μου έστειλε τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων τον Μένιο (σ.σ. Αγαμέμνονα) τον Γκράτσιο, του οποίου η γυναίκα ήταν στο γραφείο του Καραμανλή. Ήλθε λοιπόν, ο Γκράτσιος εδώ και μου είπε: «Στρατηγέ, ο κύριος Πρόεδρος ζητεί από όλους εσάς που είσθε εκτός φυλακών με ανήκεστο βλάβη να του υποβάλετε Αίτηση Χάριτος και θα την δώσει». Την Μεγάλη Παασκευή, ο αντιστράτηγος του Γραφείου του Καραμανλή που τότε ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ονομαζόταν Λάζαρης Νικόλαος) με πήρε τηλέφωνο στο σπίτι και μου είπε: «Στρατηγέ, με συγχωρείτε πάρα πολύ, αλλά ο κύριος Πρόεδρος απέρριψε τις αιτήσεις σας»! Και τότε εγώ τον έβρισα και τον ίδιο και τον Καραμανλή.
Γιατί όμως ο Καραμανλής είχε τέτοιο μίσος προς εσάς τους Απριλιανούς και δεν ήθελε να σας αποφυλακίσει;
Μα ο Καραμανλής έχει πεθάνει από το 1998. Οι πεθαμένοι κυβερνάνε την Ελλάδα; Μη χειρότερα! Τι καταλαβαίνουν να με κρατούν στα 95 μου έξω από την φυλακή λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας μου και πρέπει να παρουσιάζω χαρτιά γιατρών ότι πάσχω; Υπάρχει χειροτέρα ασθένεια από την ηλικία των 95 ετών και με κρατούν χωρίς σύνταξη; Κι έρχεστε εσείς και μου λέτε ότι εκάναμε βασανιστήρια; Δεν ντρέπεστε λίγο κι εσείς οι δημοσιογράφοι;
Πώς εξηγεί ο Στυλιανός Παττακός ότι παγκοσμίως οι μόνοι Δικτάτορες που έμειναν 33 χρόνια φυλακή ήσασταν εσείς οι Απριλιανοί; Σε καμμία άλλη χώρα του κόσμου δεν συνέβη τέτοιο πράγμα..
Λυπούμαι αλλά αντί να λέμε «Πας μη Έλλην Βάρβαρος», θα πρέπει να λέμε «Πας Έλλην Βάρβαρος». Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη εξήγηση γι’ αυτό το αίσχος.
Περί μοιχείας και νέας επαναστάσεως
Στο αφιέρωμα που έκανε ο Αλέξης Παπαχελάς για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και μεταδόθηκε την Μεγάλη Τρίτη από το «Mega», ο κ. Σπύρος Ζουρνατζής δημοσιοποίησε την επιστολή που του είχατε στείλει το 2003 και στην οποία αποκαλύπτατε ότι ο Αρχηγός της 21ης Απριλίου ήθελε να αυτοκτονήσει στα τέλη του 1967, επειδή κάποια εφημερίδα έβαλε στην φόρα ότι δεν είχε τελέσει γάμο με την κ. Δέσποινα Γάσπαρη και ότι ήταν ακόμη νυμφευμένος με την πρώτη σύζυγό του Νίκη. Συγγνώμη Στρατηγέ Παττακέ: Αυτοκτονούν για τέτοια ασήμαντα πράγματα οι Αρχηγοί των Επαναστάσεων;
Για έναν έντιμο άνθρωπο, όπως ο Γεώργιος Παπαδόπουλο, αυτό το γεγονός θεωρείται πολύ σοβαρό. Πολύ σοβαρότερο δε ήταν ότι δεν το ξέραμε ημείς οι Επαναστάται. Κι επομένως, θα έπρεπε πριν κάνομε την Επανάσταση, να μας πεί: «Κύριοι, έχετε υπόψιν σας ότι έχω αυτό το αμάρτημα»! Διότι, όπως γνωρίζεις Θόδωρε, η Μοιχεία είναι ένα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα…
Η οικογένεια σας, η σύζυγος, οι κόρες και τα εγγόνια σας δεν σας έχουν παραπονεθεί τόσα χρόνια ότι κάνοντας Επανάσταση για να σώσετε την Ελλάδα, καταστρέψατε την οικογένειά σας;
Η σύζυγός μου παραπονείται ότι «έκανες αυτό που έκανες και κατόπιν αυτού υποφέρουμε». Διότι χωρίς σύνταξη, χωρίς υγειονομική περίθαλψη και χωρίς την βοήθεια την οποία μου δίδει η Εκκλησία, αν δεν είχα τα βιβλία μου από τα οποία ζω, θα έπρεπε να ζητιανεύω στους δρόμους όπως οι αλλοδαποί.
Στρατηγέ, παρακολουθείτε καθημερινώς αυτά που συμβαίνουν στην Πατρίδα μας: Έχουμε γεμίσει από λαθρομετανάστες, οι μισοί Έλληνες πεινάνε. Τίποτε δεν πάει καλά… Κατά την γνώμη σας χρειάζεται μια νέα Επανάστασις της 21ης Απριλίου για να σωθεί η Ελλάς; Διότι σήμερα η κατάσταση της Πατρίδος είναι πιο τραγικήαπό το 1967 που αποφασίσατε σεις να επαναστατήσετε…
Κατά την γνώμη μου η παρούσα κατάστασις είναι χειρότερα από τότε. Και λάβετε υπ’ όψιν σας ότι τότε υπήρχε ελπίς, ότι υπήρχε Βασιλεύς και υπάρχει Στρατός. Σήμερον τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, διότι ούτε Βασιλεύς υπάρχει, ούτε Στρατός. Και επί πλέον υπάρχει και η Παγκοσμιοποίησις, η οποία έχει πολτοποιήσει και τις ψυχές των Ελλήνων. Δεν νομίζω όμως ότι υπάρχει περιπτώσις να γίνει νέα Δικτατορία, διότι χρειάζεται Τόλμη και Αρετή.
Και πώς θα σωθεί η Ελλάς, Στρατηγέ Παττακέ; Ή μήπως προβλέπετε ότι πάμε για φούντο και ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει Ελλάς;
Εσείς οι νέοι οφείλετε να αντιδράσετε, Όταν η αντίδρασις είναι δίκαια, πάντοτε φέρνει αποτέλεσμα. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε στην Κύπρο με το σχέδιο Ανάν, το οποίο θέλουν τώρα να επαναφέρουν.
Είναι γνωστό ότι από το 1990 που αποφυλακιστήκατε, κυκλοφορείτε καθημερινά στον δρόμο. Όλα αυτά τα χρόνια κινδυνεύσατε από κάποιον… Αντιστασιακό;
Υπάρχει κανείς Δικτάτωρ στον κόσμο., ο οπίος να περπατάει στους δρόμους είτε με τα πόδια, είτε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, άνευ ασφαλείας; Αυτό κάνω εγώ ο Παττακός και η μόνη ασφάλειά μου είναι ο Θεός. Και δεν βρέθηκε ένας να μου πει ότι τον έβλαψα και να με ξαπλώσει κάτω. Στα 17 χρόνια που βρίσκομαι εκτός φυλακών, έχω δεχθεί τρεις επιθέσεις μόνο. Δηλαδή, φραστικές επιθέσεις, όταν αντελήφθησαν ότι είμαι ο Παττακός, με βρίζανε γιατί κατέστρεψα την Ελλάδα! Μάλιστα την τελευταία επίθεση την δέχθηκα πρόσφατα, λίγο πριν από την Μεγάλη Εβδομάδα. Ένας άνδρας, εδώ πιο πέρα, στην οδό Φωκίδος, άρχισε να με βρίζει και έκανε χειρονομίες. Και του λέω: «Κύριε, εάν είστε καλά, ελάτε ήρεμα να κουβεντιάσουμε. Άλλως πηγαίνετε στο καλό»…
Ο Στρατηγός Παττακός σε εκδήλωση του «ΕΚ»
Τελικά ποιος σας είπε να κάνετε την 21η Απριλίου, Στρατηγέ Παττακέ; Οι Αμερικανοί, οι Εβραίοι, οι Εξωγήινοί, ή η συνείδησή σας;
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν κάνει Επανάσταση χωρίς αιτία. Βεβαίως ο Κολοκοτρώνης είχε πει ότι «την Επανάσταση την κάναμε εμείς οι τρελοί». Όμως, ο σοφός πολιτικός Χαρίλαος Τρικούπης είχε πει: «Δια τας Επαναστάσειςευθύνονται οι προκαλούντες και όχι οι εκτελούντες αυτάς». Και ημάς μας προεκάλεσαν οι παλαιοί πολιτικοί, η κυβέρνηση της χώρας, αι αλλαγαί κυβερνήσεων κάθε 15 ημέρες…. Θα σας πω μάλιστα και κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν: «Ο μακαρίτης Στέφανος Στεφανόπουλος, πρωθυπουργός της Ελλάδος τότε, όταν ο Μακαρέζος τον ενημέρωσε ότι ετοιμάζονται οι «Ασπιδαίοι» με επικεφαλής τον Ανδρέα Παπανδρέου, σε συνεργασία με την ΕΔΑ και τους Κομμουνιστές να κάνουν τον Τέταρτο γύρο, απήντησε: «Ελάτε να μας πιάσετε και τους τριακόσιους! Κι εμένα μαζί»!
Μα είναι πασίγνωστο, Στρατηγέ, ότι ο κόσμος ζητούσε τότε έναν Λοχία να βάλει τάξη…
Εσείς οι δημοσιογράφοι φωνάζατε να έλθει ένας Λοχίας να να σας σώσει. Ήλθε ένας Ταξίαρχος και μερικοί Συνταγματάρχαι. Ήσαν χειρότεροι αυτοί από τον Λοχία;
Στρατηγέ επιτρέψτε μου:Ήσασταν άριστοι, αλλά αν καταλήξατε εκεί που καταλήξατε, είναι γιατί υπήρξανε υπερβολικά Χριστιανοί…
Δεν έχετε άδικο σ’ αυτό. Ποιος Δικτάτωρ επεσκέπτετο στας φυλακάς τους φυλακισμένους του και τους εκτοπισμένους του; Ουδείς πλην εμού!… Όχι μόνον τους επεσκεπτόμην, αλλά και τους απεφυλάκιζα παρανόμως: Γέροντας, πάσχοντας, μητέρας και άλλους… Πάρτε παράδειγμα την Αμαλία Φλέμινγκ: Ήτο φυλακισμένη κανονικά, διά Νόμου. Επήγα στην φυλακή, διότι είχα πληροφορίας ότι επρόκειτο να την δηλητηριάσουν οι σύντροφοί της και να τα ρίξουν σε εμάς. Επήγα λοιπόν, και την έβγαλα, χωρίς αίτηση, χωρίς τίποτε. Της έδωκα και διαβατήριο να πάει στην Αγγλία, να ησυχάσωμε κι εμείς κι αυτοί! Πήγε ποτέ ο Πατερούλης σας ο Στάλιν στην Σιβηρία όπου πέθαναν (απ’ ότι λέει η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού την οποίαν έγραψαν οι Γάλλοι Κομμουνισταί) οι αντίπαλοί του; 130 εκατομμύρια ανθρώπους σκότωσε ο Στάλιν, χωρίς Δίκη! Εμείς, λοιπόν, είμεθα Δικτάτορες ή εσείς;
Ναι Στρατηγέ, αλλά η Φλέμινγκ, ο Ανδρέας, ο Μίκης Θεοδωράκης και οι άλλοι που αποφυλακίσατε, πήγαν στο Εξωτερικό και σας έκαναν μεγάλο κακό.
Εμείς προτιμούμε να μας κάνουν οι άλλοι κακό, παρά να το κάνουμε εμείς το κακό! Προτιμούμε να μας σκοτώσουν, παρά να σκοτώσουμε. Δεν σκοτώσαμε κανέναν…
Καλύτερα βλάκας παρά κλέφτης…
Στρατηγέ, βλέποντας εδώ και 33 χρόνια τους πολιτικούς να κλέβουν ασυστόλως, δεν ήλθε μία στιγμή που να είπατε στον εαυτό σας: «Ρε Στέλιο, δεν έκλεβες και εσύ κάτι όταν μπορούσες, να μην πεινάει σήμερα η οικογένειά σου;» Όταν μπορείς να κλέψεις και δεν το κάνεις είσαι ή πολύ Χριστιανός ή βλάκας…
Χαίρομαι που δεν έκλεψα τίποτε… Προτιμώ να με λένε βλάκα παρά κλέφτη. Διότι ο μεν βλάκας δεν φταίει για την βλακεία του, ενώ ο κλέφτης παραβαίνει την εντολή του Θεού που λέει ου κλέψης.
Δηλαδή, έχετε ήσυχη την συνείδησή σας ότι δεν βλάψατε κανέναν; Πιστεύετε ότι θα πάτε στον Παράδεισο, Στρατηγέ Παττακέ;
Ουδείς αναμάρτητος. Παρακαλώ πολύ οποιονδήποτε έβλαψα, να με συγχωρήση. Δεν ήθελα να τον βλάψω. Στην Εξόδιο Ακολουθία της Εκκλησίας μας, όπως ξέρετε συγχωρούνται τα ακούσια αμαρτήματα. Εκούσιον αμάρτημα δεν νομίζω ότι έπραξα, δηλαδή με την θέλησή μου. Πιστεύω εις τον Θεόν και ελπίζω να με συγχωρήσει…
Στρατηγέ, σας ευχαριστούμε για όσα μας είπατε
Κι εγώ σας ευχαριστώ. Χριστός Ανέστη!
ΠΗΓΗ
*** * ***
ΙΣΩΣ ΛΙΓΟΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ,
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ,
ΚΙ ΟΜΩΣ, ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΣ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ (ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΑ)
ΤΟ ΑΝΤΙΟ
Ολοκληρώθηκε νωρίς το απόγευμα ο ενταφιασμός του Στυλιανού Πατακού στο κοιμητήριο της Αγίας Παρασκευής, σε κλίμα θλίψης και πένθους και με δεκάδες πυροβολισμούς να σχίζουν τον Αμαριώτικο ουρανό…
Μόλις ολοκληρώθηκε η εξόδιος ακολουθία, το φέρετρο με το νεκρό, σκεπασμένο με σημαία που είχε επάνω τα σύμβολα της χούντας του 1967, μπήκε στη νεκροφόρα, ενώ ο εθνικός ύμνος ειπώθηκε απ΄ όλους τους παραβρισκόμενους.
Ακολούθως σε πομπή με δυο σημαίες, με τα σύμβολα της δικτατορίας επάνω, ξεκίνησε για το κοιμητήριο του χωριού…
Εκεί, στον τάφο της οικογένειάς του, τοποθετήθηκε η σορός του Στυλιανού Πατακού για αναπαυθεί πλέον μόνιμα στην Αμαριώτικη γη, όπως ήταν και η επιθυμία του.
ΠΗΓΗ
*** * ***
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΤΤΑΚΟΣ
8 Νοεμβρίου 1912 - 8 Οκτωβρίου 2016
Γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή Αμαρίου Ρεθύμνης της μεγαλονήσου Κρήτης, κατετάγη στό Ιππικό ως εθελοντής δεκανεύς το 1930 και το 1934 εισήλθε στην Σ.Σ.Ε. από την οποία απεφοίτησε το 1937.
Ο ήρωας
Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 - 41 πολέμησε, ως διοικητής Ίλης Πολυβόλων της IIας Ομάδος Αναγνωρίσεως Μάχης και τους τελευταίους 3 μήνες, ως διοικητής Λόχου του 11ου Συντάγματος Πεζικού.
Κατά την Κατοχή υπήρξε μέλος της αντιστασιακής οργανώσεως “Όμηρος”. Πολέμησε επίσης στα Δεκεμβριανά και στον Συμμοριτοπόλεμο ως διοικητής Ίλης Αρμάτων “Κένταυρος”, όπου και υπήρξε ο απελευθερωτής της Καρδίτσας από τους συμμορίτες του καπετάν Γιώτη (Χ. Φλωράκη).
Υπήρξε από τους πρώτους θεμελιωτές του Όπλου των Τεθωρακισμένων. Τιμημένος με 3 Χρυσά Αριστεία Ανδρείας, 7 Πολεμικούς Σταυρούς και 2 Μετάλλια Εξαιρέτων Πράξεων, ήταν από τους ηρωικότερους αξιωματικούς που διέθετε ο Ελληνικός Στρατός...
Ο Αντιπρόεδρος του Λαού
Στην Επανάστασι της 21ης Απριλίου 1967 συμμετείχε ως μέλος της ηγετικής Τριανδρίας. (Παπαδόπουλος - Παττακός - Μακαρέζος)
Ο Στυλιανός Παττακός υπήρξε από τους πιο αγαθούς και πιστούς συνεργάτες του Γ. Παπαδοπούλου.
Α’ Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εσωτερικών, έμεινε θρυλικός για το -τύπου Γιούλ Μπρύνερ- ξυρισμένο κεφάλι, την ιδιότυπη συμπεριφορά του και το μέχρι αυτοσαρκασμού, χιούμορ του. Ο Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου γράφει γι αυτόν:
«Ο Στυλιανός Παττακός ενεσάρκωνε και εξέφραζε… τον σεμνόν, τον απέριττον, τον πηγαίον, τον αυθόρμητον και τον εκρηκτικώς ειλικρινή άνθρωπον…».
Ο Γ. Κάρτερ συμπληρώνει:
«Πράος, αγαθός, απλός, χωρίς αλλαζονία και κομπασμό, δεν απέφευγε το πλήθος, δεν εφοβείτο τον Λαό. Αντιθέτως τον ανεζήτει. Δεν ενδιεφέρετο ο Παττακός να είναι ευάρεστος. Δεν προσεπάθει να αποκτήση πολιτικούς φίλους. Δεν εδίσταζε να είπη ωμή την αλήθεια, έστω και αν με την στάση του αυτήν, εγίνετο πρόξενος δυσαρεσκείας».
Ο Παττακός, είχε πολιτικό αισθητήριο, επαναστατικό ρομαντισμό και ταλέντο στην επαφή με τον λαό. Γράφει ο Γ. Κάρτερ:
«Ο Παττακός, περισσότερο προσιτός στην κοινή γνώμη, επικοινωνούσε καθημερινώς με την κοινωνία και διατηρούσε προσωπική επαφή με τον λαό. Ήταν ο “Στέλιος”. Η κινητικότητα με την οποία παρακολουθούσε την ανέγερση των δημοσίων έργων σε ολόκληρη την Ελλάδα, συνέβαλε στην έγκαιρη παράδοση και στην ακριβή τήρηση των προϋπολογισμών τους. Οι κατά τόπους Περιφερειακοί Διοικητές και Νομάρχες τον έτρεμαν. Εθαύμαζε τον Παπαδόπουλον, τον ανεγνώριζε ως “καλλίτερον ολων”....». (“Τα καύσιμα ετελείωσαν” σελ. 31)
Για την ζωτικότητά του και την συνήθειά του να επιθεωρή τα έργα επισκεπτόμενος ολόκληρη την επικράτεια, απέκτησε από τον λαό, το προσωνύμιο: “Το Μυστρί”. Συγκεκριμένα, ο Π. Παπαπαναγιώτου αναφέρει:
«Ειργάζετο κυριολεκτικώς νυχθημερόν, επί 18ωρου σχεδόν βάσεως, ευρίσκετο πανταχού παρών, εγκαινιάζων έργα … Ο Στυλιανός Παττακός, με την ακάματον συνεχή επικοινωνίαν του μετά του Ελληνικού λαού, δια την οποίαν διέθετε ιδιαίτερον χάρισμα, με τας απλάς ομιλίας του… με την εν γένει πείθουσαν εγκάρδιον και ανεπιτήδευτον συμπεριφορά του, είχε κατορθώσει να καταστήση απτούς και κατανοητούς τους σκοπούς της Κυβερνήσεως εκείνης, ιδίως εις τον λαόν της υπαίθρου, οι άνθρωποι της οποίας είχον ούτω πιστεύσει εις αυτόν, συνησθάνοντο την προσφοράν του και τον ηγάπων. Ήτο ασυνηθέστατον μέχρι τότε, εις Αντιπρόεδρος Κυβερνήσεως να επικοινωνή με τον αγρότην εις τον αγρόν του και ουχί σπανίως να ενισχύη τους πτωχούς εκ του υπουργικού μισθού του -ως πολλάκις ιδίοις όμμασιν διεπίστωσα…». (“Οδοιπορικόν ενός Στρατιώτου 90 ετών” σελ.14 - 15)
Ο ακάματος εργάτης της Ελλάδος
Mία ωραία περιγραφή από την επίσκεψη του στους σεισμοπλήκτους της Χίου, μας αφήνει ο Γ. Κάρτερ που τον συνόδευσε:
«Ο Παττακός επέβη αυτοκινήτου, με εκάλεσε να καθίσω εις το πλευρό του και οδηγών ο ίδιος -κατά την προσφιλή του συνήθεια- άρχισε περιοδεύων μέχρι βαθείας νυκτός, από χωρίου εις χωρίον, ολόκληρη την νήσο. Επεσκέπτετο τους τραυματίες, εζήτει επιμόνους λεπτομερείς περιγραφές, ανήρχετο εις πληγείσας οικίας, ακόμη και εις ετοιμόρροπο κτίριο όπου παρ ολίγο να υποστούμε οδυνηρό ατύχημα λόγω αποτόμου καταρρεύσεως των τοίχων! Όσα χρήματα έφερε μαζί του, τα διένειμε με πολλή διακριτικότητα στους πληγέντας αγρότας».
Η μέθοδος εργασίας του ήταν εξαντλητική. Κάθε Σαββατοκύριακο επισκεπτόταν και επιθεωρούσε από μιά Νομαρχία, έτσι ώστε τις 52 Νομαρχίες να τις έχει επισκεφθή τα 52 Σαββατοκύριακα του έτους.
Οργάνωνε ετήσια Συνέδρια Αρχόντων Τοπικής Αυτοδιοικήσεως. Επιθεωρούσε με αυστηρότητα τα έργα και συζητούσε με τον εκάστοτε Νομάρχη, τον Στρατιωτικό Διοικητή, τον Διευθυντή Νομαρχίας, τους υπαλλήλους και με όποιον πολίτη της τοπικής κοινωνίας ήθελε να εκφράση κάποιο αίτημα η παράπονο.
Κάθε Οκτώβριο προέβαινε σε προϋπολογισμό του επομένου έτους. Μία φορά την εβδομάδα συζητούσε με τους επιτελείς του και μία φορά τον μήνα συγκέντρωνε ολόκληρο το προσωπικό του Υπουργείου για την ορθή τήρησι του προγράμματος.
Το πάθος του για την καθαριότητα ήταν γνωστό. Ο ιδιος γράφει:
«Δι΄αεροπλάνου Dacota ή ελικοπτέρου ή αυτοκινήτου, περιώδευον τας ακτάς της Χώρας και τους λοιπούς χώρους και όπου παρετηρούντο ακαθαρσίαι ή παραλείψεις, διατάσσετο αμέσως η αντικατάστασις του οικείου άρχοντος, ουδεμίας αιτιολογίας επιτρεπομένης… Εσχολιάσθησαν υπό πολλών περιστατικά, εξ ων αναφέρω επιλεκτικώς δύο: Το εν όταν διετάχθη είς απορρίψας το αποτσίγαρον του (γόπαν) εις την διασταύρωσιν πλατείας Ομονοίας και Αγ. Κωνσταντίνου, να κατέλθη του αυτοκινήτου του, να την παραλάβη και να μου την προσκομίση την 07:00 ώραν εις το γραφείον μου. Την έφερεν. Ήτο ιατρός… Το άλλο ήτο, όταν μία νύκτα, διερχόμενος υπηρεσιακώς την οδόν Μεσογείων, παρετήρησα απόρριψιν γόπας από προπορευόμενον όχημα Διπλωματικού Σώματος. Διετάχθη η οδηγός να κατέλθη και να την συλλέξη…Το έπραξεν. Ήτο της αμερικανικής Πρεσβείας…». (“Ημέραι και Έργα” σελ. 46)
Η μνημειώδης ανιδιοτέλεια
Ο Στ. Παττακός διέθετε μνημειώδη ανιδιοτέλεια. Είχε δύο κόρες. Την μία την απέλυσε από την δημόσια υπηρεσία που δούλευε, παρότι είχε διορισθή 2 έτη προ της 21ης Απριλιου, για να μη φαίνεται ότι ευνοείται από το καθεστώς! Την άλλη την διέγραψε από την Ιταλική Σχολή που φοιτούσε εξ αιτίας της δυσμενούς συμπεριφοράς της Ιταλίας προς την Ελλάδα. Επίσης, υποχρέωσε τον γαμπρό του να καταθέση το πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού που είχε, στο Υπ. Δημ. Εργων για να μη έχη το δικαίωμα να αναλαμβάνη εκτέλεσι δημοσίων έργων. Φυσικά, αρνήθηκε με πείσμα τις παροτρύνσεις να ανατεθή το Υπουργείο Υγείας στον ιατρό αδελφό του, Διογένη.
Εάν ο Παπαδόπουλος ήταν ο ιδιοφυής πολιτικός ηγέτης και ο Μακαρέζος ο “τεχνοκράτης”, o Παττακός υπήρξε στην κυριολεξία ο σύνδεσμος της Επαναστάσεως με τον Λαό.
Αιωνία αυτού η Μνήμη!...